Wat heeft het rapen van walnoten te maken met perspectief?

Het is weer de tijd dat bladeren kleuren en beginnen aan hun reis naar de aarde, de tijd dat de druiven rijp zijn en de vogels zich er tegoed aan doen. In de Betuwe zie ik dat mensen aan de rand van de appelboomgaard, in de warmte van de zon, met elkaar lunchen. Even een welkome pauze tussen het plukken van appels door. Intussen laten steeds meer bomen hun vruchten los, ook onze walnotenboom.

Nu met het mooie weer is het een plezier om de noten te rapen. Na een half uur heb ik een mand vol. Intussen bedenk ik wie ik er een plezier mee kan doen en in welke gerechten de walnoten terecht zullen komen.

Er is nog iets anders wat me bezighoud. De grond onder de boom ligt vol met bladeren, takjes en walnoten. Gestaag speur ik de grond af, iedere keer zie ik weer walnoten liggen. Zo loop ik een hele ronde rond de boom. Het lijkt erop dat ik alle walnoten heb geraapt, tot ik me omkeer…. Ik bekijk de grond vanuit een heel ander perspectief en ontdek ik dat er nog veel noten liggen te wachten om opgeraapt te worden.

Voor mij was de link naar het leven en het doen van yogaoefeningen snel gelegd. Wanneer ik vanuit een ander perspectief kijk, valt er letterlijk en figuurlijk een heel ander licht op, in dit geval, de walnoten. Het maakt me duidelijk dat het goed is om zaken van verschillende kanten te bekijken en zo te ontdekken dat er meerdere zienswijzen zijn om zaken die je bezighouden in het leven te bekijken.

Ook in de yogaoefeningen zie ik dit steeds weer terug. De oefeningen nodigen ons uit om steeds weer vanuit verschillende perspectieven te kijken. We doen voorover buigingen, achterover buigingen, zijwaartse buigingen, we draaien onze wervelkolom en kijken over onze schouder naar achter, in sommige houdingen zien we de wereld op z’n kop. Het helpt het doorbreken van patronen en verruimt onze blik. Wat mooi toch dat we steeds op de kleine mat kunnen oefenen wat nodig is op de mat van het leven buiten de yogaklas….